Matched pair-ontwerp: definitie + voorbeelden

Een matched pair-ontwerp is een experimenteel ontwerp dat wordt gebruikt wanneer een experiment slechts twee behandelingscondities heeft. De proefpersonen in het experiment worden in paren gegroepeerd op basis van een variabele waarop ze ‘matchen’, zoals leeftijd of geslacht. Vervolgens worden binnen elk paar proefpersonen willekeurig aan verschillende behandelingen toegewezen.

Matched Pairs-ontwerpvoorbeeld

Stel dat onderzoekers willen weten hoe een nieuw dieet het gewichtsverlies beïnvloedt in vergelijking met een standaarddieet. Omdat dit experiment slechts twee behandelingsomstandigheden kent (nieuw dieet en standaarddieet), kunnen ze een matched pairs-ontwerp gebruiken.

Ze rekruteren 100 proefpersonen en groeperen de proefpersonen vervolgens in 50 paren op basis van hun leeftijd en geslacht. Bijvoorbeeld:

• Een 25-jarige man wordt gematcht met een andere 25-jarige man, aangezien zij “matchen” qua leeftijd en geslacht.
• Een 30-jarige vrouw wordt gematcht met een andere 30-jarige vrouw, aangezien zij ook overeenkomen qua leeftijd, geslacht enz.

Vervolgens wordt binnen elk paar willekeurig één proefpersoon toegewezen om het nieuwe dieet gedurende 30 dagen te volgen en de andere proefpersoon wordt toegewezen om gedurende 30 dagen het standaarddieet te volgen. Aan het einde van de 30 dagen meten onderzoekers het totale gewichtsverlies voor elke proefpersoon.

Voor- en nadelen van een Matched Pair-ontwerp

Het gebruik van een matched-pair-ontwerp heeft enkele opmerkelijke voordelen en enkele potentiële nadelen.

Voordelen:

1. Verborgen variabelencontroles .

Een verborgen variabele is een variabele waarmee in een experiment geen rekening wordt gehouden en die mogelijk de resultaten van het experiment kan beïnvloeden.

In het vorige voorbeeld kunnen leeftijd en geslacht een aanzienlijk effect hebben op gewichtsverlies. Door proefpersonen te matchen op basis van deze twee variabelen, elimineren we het effect dat deze twee variabelen zouden kunnen hebben op het gewichtsverlies, omdat we alleen het gewichtsverlies vergelijken tussen proefpersonen die identiek zijn in leeftijd en geslacht.

Dus alle verschillen in gewichtsverlies die we waarnemen, kunnen worden toegeschreven aan het dieet, en niet aan leeftijd of geslacht.

2. Elimineer het volgorde-effect . Het volgorde-effect verwijst naar verschillen in resultaten als gevolg van de volgorde waarin experimentele materialen aan proefpersonen worden gepresenteerd. Door gebruik te maken van een matched pairs-ontwerp hoeft u zich geen zorgen te maken over het volgorde-effect, aangezien elke proefpersoon slechts één behandeling krijgt.

In ons vorige voorbeeld werd elke proefpersoon in het experiment slechts aan één dieet onderworpen. Als we daarentegen een proefpersoon dwingen om het standaarddieet gedurende 30 dagen te gebruiken en daarna het nieuwe dieet gedurende 30 dagen, kan er een volgorde-effect optreden doordat de proefpersoon het ene specifieke dieet vóór het andere gebruikt.

Nadelen:

1. Verlies twee vakken als een van hen uitvalt. Als een proefpersoon besluit uit de studie te stappen, verlies je feitelijk twee proefpersonen, omdat je geen compleet koppel meer hebt.

2. Het kost tijd om overeenkomsten te vinden . Het vinden van onderwerpen die overeenkomen met bepaalde variabelen kan tijdrovend zijn, vooral als u twee of meer variabelen gebruikt. Het kan bijvoorbeeld niet moeilijk zijn om 50 vrouwtjes te vinden om als paar te gebruiken, maar het kan behoorlijk moeilijk zijn om 50 vrouwtjesparen te vinden waarbij elk paar qua leeftijd precies bij elkaar past.

3. Kan de onderwerpen niet perfect matchen . Hoe hard onderzoekers ook hun best doen, er zullen altijd verschillen zijn tussen de proefpersonen in elk paar. De enige manier om een perfecte match te zijn, is door eeneiige tweelingen te vinden die in wezen dezelfde genetische code delen. Daarom worden identieke tweelingen vaak gebruikt in onderzoeken naar gematchte paren.

Voordelen van het gebruik van bereiken in een matched-pair-ontwerp

Eén manier om het vinden van overeenkomende onderwerpen iets eenvoudiger te maken, is door bereiken te gebruiken voor de variabelen waarop u wilt matchen.

In plaats van een 22-jarige te matchen met een andere 22-jarige, kunnen onderzoekers bijvoorbeeld leeftijdscategorieën creëren zoals 21-25, 26-30, 31-35, enz. Leeftijdscategorie van 25 jaar met een ander onderwerp in de leeftijdscategorie van 21-25 jaar.

Er zijn voor- en nadelen aan het gebruik van bereiken. Het voor de hand liggende voordeel is dat je gemakkelijker overeenkomsten kunt vinden, maar het nadeel is dat de onderwerpen minder nauwkeurig op elkaar aansluiten. Met de bovenstaande aanpak is het bijvoorbeeld mogelijk om een 21-jarige te matchen met een 25-jarige, wat een behoorlijk merkbaar leeftijdsverschil is. Dit is een afweging waarover onderzoekers moeten beslissen of het de moeite waard is om gemakkelijker paren te vinden.