Doelgerichte steekproef

In dit artikel leggen we uit wat doelgerichte bemonstering is. We laten u ook verschillende voorbeelden zien van opzettelijke steekproeven en de verschillende subtypes van opzettelijke steekproeven die er bestaan.

Wat is doelgerichte bemonstering?

Doelgerichte steekproeftrekking is een methode voor het selecteren van individuen die deel zullen uitmaken van de steekproef voor een statistisch onderzoek. Het belangrijkste kenmerk van doelgerichte steekproeftrekking is dat het uitsluitend betrekking heeft op de criteria van de onderzoeker bij het kiezen van de steekproef die hij wil onderzoeken.

Daarom is doelgerichte steekproeftrekking een vorm van niet-waarschijnlijkheidssteekproef, aangezien deze niet willekeurig is. De persoon die verantwoordelijk is voor de enquête is degene die beslist wie in de statistische steekproef wordt opgenomen en wie niet.

Logischerwijs is het bij doelgerichte steekproeven van groot belang dat de persoon die verantwoordelijk is voor het selecteren van de steekproef een deskundige is op het vakgebied, om een representatieve steekproef te verkrijgen. Dit heeft voor- en nadelen, zoals we hieronder zullen zien.

Doelgerichte bemonstering wordt ook wel doelgerichte, oordelende, kritische of doelgerichte bemonstering genoemd.

Voorbeeld van doelgerichte bemonstering

Zodra we de definitie van doelgerichte bemonstering kennen, zullen we een voorbeeld van dit soort bemonstering zien om het begrip van het concept te voltooien.

Een voorbeeld van doelgerichte steekproeven is een statistisch onderzoek naar de bevolking van een land, waarbij de kennis van een persoon wordt gebruikt om te selecteren welke regio’s aan het onderzoek zullen deelnemen.

Op deze manier zal de expert verantwoordelijk zijn voor het kiezen van de delen van de populatie die in de steekproef moeten worden opgenomen en die dus de kenmerken van de populatie vertegenwoordigen die belangrijk zijn voor het uitvoeren van de statistische analyse.

Soorten doelgerichte bemonstering

Doelgerichte bemonstering kan in verschillende typen worden ingedeeld, afhankelijk van het doel ervan en de manier waarop deze wordt uitgevoerd. Hieronder worden de verschillende soorten doelgerichte bemonstering toegelicht.

Doelgerichte bemonstering van typische gevallen

Doelgerichte steekproeven worden beschouwd als typische gevallen waarin de als steekproef gekozen items de meest „gewone“ of „gemiddelde“ van de populatie zijn.

Als je bijvoorbeeld de impact van bepaalde schoolmaatregelen op de gemiddelde leerling wilt onderzoeken, worden leerlingen met normale cijfers gekozen voor statistische analyse, en niet leerlingen die veel falen of hele goede cijfers halen.

Gerichte bemonstering van extreme gevallen

Dit is het tegenovergestelde geval van het vorige. Als onderdeel van de doelgerichte bemonstering van extreme gevallen worden ‘zeldzame’ of ‘ongebruikelijke’ individuen gekozen om het onderzoek uit te voeren.

In navolging van het vorige voorbeeld is het ook mogelijk om de redenen te analyseren waarom sommige studenten academisch falen. In dit geval zouden alleen studenten met ondergemiddelde cijfers worden gekozen om de enquête uit te voeren.

Doelgerichte bemonstering van kritieke gevallen

Bij opzettelijke kritieke gevallen wordt de steekproef gericht op het bestuderen van zeer specifieke, dramatische of zeer ongebruikelijke gevallen. Het is niet zoals bij kritieke gevallen, waarbij de minst voorkomende gevallen in de steekproef worden bestudeerd, maar totaal atypische gevallen worden geanalyseerd.

Gebruikmakend van hetzelfde voorbeeld als voorheen, zouden in een opzettelijke steekproef van kritieke gevallen alleen studenten worden bestudeerd die erin slagen het hoogste cijfer voor alle vakken te behalen.

Homogene doelgerichte bemonstering

Doelgerichte homogene bemonstering Analyseert een subgroep waarin alle leden vergelijkbare eigenschappen hebben.

Een voorbeeld van opzettelijke homogene steekproeftrekking zou zijn om alleen mensen te onderzoeken die in de overheidsadministratie van een land werken. In dit geval zouden alle mensen in de steekproef een gemeenschappelijk kenmerk hebben, namelijk werken voor dezelfde organisatie.

Heterogene doelgerichte bemonstering

Bij heterogene opzettelijke steekproeven , ook wel maximale variatie genoemd, worden zeer verschillende individuen geselecteerd om de steekproef te vormen, op deze manier wordt een grotere steekproef met meer informatie verkregen. Met andere woorden, dit type bemonstering is het tegenovergestelde van doelgerichte homogene bemonstering.

Als we hetzelfde voorbeeld als hierboven hadden gebruikt, hadden we heterogene doelgerichte steekproeven kunnen uitvoeren, waarbij we mensen uit alle sectoren hadden gekozen.

Doelgerichte bemonstering van deskundigen

Bij doelgerichte expertsteekproeven worden alleen deskundigen op het vakgebied meegenomen om deel uit te maken van de steekproef.

Je kunt bijvoorbeeld toonaangevende wetenschappers op het gebied van klimaatverandering ondervragen over het effect van een milieumaatregel die de overheid wil nemen en op basis van de verzamelde gegevens de antwoorden statistisch analyseren.

Voor- en nadelen van doelgerichte bemonstering

Doelgerichte bemonstering heeft de volgende voor- en nadelen:

Een groot voordeel van doelgerichte steekproeven is dat, als er een steekproef met bepaalde kenmerken is gekozen, het gemakkelijk is om generalisaties te maken over een populatie met diezelfde kenmerken.

Maar het belangrijkste voordeel van doelgerichte bemonstering is dat het veel minder tijd kost, omdat er geen noodzaak is om het toeval te simuleren, maar de steekproefelementen direct kunnen worden gekozen. Daarom is doelgerichte bemonstering vaak goedkoper dan andere soorten bemonstering.

Een voor de hand liggend nadeel van doelgerichte steekproeven is dat er een deskundige op het vakgebied voor nodig is, met andere woorden: steekproeven kunnen niet zomaar door iedereen worden gedaan.

Op dezelfde manier kan doelgerichte bemonstering onbetrouwbare resultaten opleveren als gevolg van de vooringenomenheid van de persoon die de bemonstering uitvoert, dat wil zeggen dat de verkregen resultaten gemakkelijk verkeerd kunnen zijn vanwege de vooroordelen van de onderzoekers.

Als er ten slotte gebruik wordt gemaakt van doelgerichte steekproeven, kan het moeilijk zijn om anderen te overtuigen van de verkregen conclusies, omdat de steekproef met de hand is geplukt en daarom niet representatief kan zijn.

Doelgerichte bemonstering en gemaksbemonstering

De termen doelgerichte bemonstering en gemakssteekproef worden soms als synoniemen gebruikt. Het is echter belangrijk dat u weet dat deze twee concepten niet hetzelfde betekenen, maar eerder twee verschillende soorten steekproeven zijn.

Het verschil tussen doelgerichte bemonstering en gemakssteekproef is dat u bij doelgerichte bemonstering de gewenste steekproef kiest en dat elk individu bewust wordt geselecteerd. Bij gemakssteekproeven zijn de individuen in de steekproef echter degenen die de minimaal mogelijke inspanning nodig hebben om in de steekproef te komen. .

De individuen in een gemakssteekproef kunnen bijvoorbeeld de mensen zijn die zich geografisch het dichtst bij de locatie bevinden waar het statistische onderzoek wordt uitgevoerd.

Concluderend zijn doelgerichte steekproeven en gemakssteekproeven twee soorten niet-waarschijnlijkheidssteekproeven omdat de individuen in de steekproef niet willekeurig worden gekozen, maar het zijn nog steeds twee verschillende soorten steekproeven omdat de steekproeven worden geselecteerd op basis van verschillende criteria.