Wat is maximale variatiesteekproef?

Maximale variatiesteekproef (ook wel maximale diversiteitssteekproef of maximale heterogeniteitssteekproef genoemd) is een steekproefmethode waarbij onderzoekers proberen gegevens te verzamelen vanuit een zo breed mogelijk scala aan perspectieven op een bepaald onderwerp.

Het doel van dit soort steekproeven is om een bepaald onderwerp vanuit een grote verscheidenheid aan invalshoeken te begrijpen.

Door individuen te bemonsteren die extreem van elkaar verschillen (hetzij in termen van leeftijd, sociaal-economische status, inkomen, beroep, regio, enz.), kunnen onderzoekers een meer holistisch beeld van een onderwerp krijgen en een onderwerp vanuit veel verschillende gezichtspunten analyseren. .

Voorbeelden van maximale variatiebemonstering

De volgende scenario’s illustreren voorbeelden van maximale variatiebemonstering in de praktijk.

Voorbeeld 1: Landbouw

Onderzoekers willen begrijpen hoe een bepaalde meststof de plantengroei in een bepaalde regio beïnvloedt. Om de variatie in de planten in hun monster te maximaliseren, besluiten ze de meststof te testen in het deel van de regio waar jaarlijks de meeste neerslag valt, en in het deel van de regio waar elk jaar de minste neerslag valt.

Voorbeeld 2: Publieke opinie

Onderzoekers willen inzicht krijgen in de relatie tussen de mening van mensen over een bepaalde wet en hun jaarinkomen. Ze besluiten om in hun steekproef individuen op te nemen die tot de hoogste 5% van het jaarinkomen behoren, evenals individuen die tot de laagste 5% van het jaarinkomen behoren. In die zin omvat hun steekproef maximale variatie in termen van inkomen.

Voorbeeld 3: Mediaconsumptie

Onderzoekers willen de publieke opinie over een bepaald televisieprogramma begrijpen. Voor hun steekproef besloten ze de mening van de volgende vier groepen te vragen:

• Een groep extreem jonge en arme mensen.
• Een groep extreem jonge en rijke mensen.
• Een groep extreem oude en arme mensen.
• Een groep extreem oude en rijke mensen.

Door deze vier ‘extreme’ groepen in hun steekproef op te nemen, kunnen onderzoekers de variatie tussen de individuen in de steekproef maximaliseren.

Voor- en nadelen van maximale variatiebemonstering

Een van de voordelen van maximale variatiesteekproeven is dat onderzoekers informatie over een bepaald onderwerp kunnen verkrijgen zonder een enorme steekproef te nemen. Door eenvoudigweg gegevens te verkrijgen over individuen in de meest extreme posities, hoeven ze veel minder individuen te bemonsteren.

Het nadeel van deze steekproefmethode is dat onderzoekers hun resultaten niet kunnen generaliseren naar de rest van de populatie, omdat de steekproef die zij verkrijgen niet representatief zal zijn voor de totale populatie .

Met andere woorden: het is onwaarschijnlijk dat de gegevens die over de steekproef worden verzameld, vergelijkbaar zouden zijn met de gegevens die over de gehele populatie zouden worden verzameld, aangezien alleen mensen in ‘extreme’ posities in de steekproef zouden worden opgenomen.

Aanvullende bronnen

Soorten bemonsteringsmethoden (met voorbeelden)
Wat is een steekproefkader?
Wat is een representatieve steekproef en waarom is deze belangrijk?