Statystyki kontrastowe
W tym artykule wyjaśniono, czym jest statystyka kontrastu, jakie są najczęstsze wzory na statystykę kontrastu i nie tylko, związek między statystyką kontrastu, obszarem odrzucenia i obszarem akceptacji.
Jaka jest statystyka kontrastu?
Statystyka kontrastu jest zmienną o znanym rozkładzie prawdopodobieństwa związanym z postawioną hipotezą badawczą. W szczególności statystyka kontrastu jest wykorzystywana do testowania hipotez w celu odrzucenia lub zaakceptowania hipotezy zerowej.
W rzeczywistości decyzja o odrzuceniu hipotezy zerowej w ramach testu hipotezy opiera się na wartości statystyki testowej. Jeżeli wartość statystyki testowej mieści się w obszarze odrzucenia, hipoteza zerowa zostaje odrzucona. natomiast jeśli wartość statystyki testowej mieści się w obszarze akceptacji, przyjmuje się hipotezę zerową.
Wzory statystyczne kontrastu
W zależności od rodzaju testu hipotezy rozkład statystyki testowej jest różny. Wzór na statystykę testową zależy zatem również od rodzaju testowania hipotez. Następnie zobaczymy, jak obliczana jest statystyka testowa w zależności od rodzaju testu hipotezy.
Statystyka kontrastu dla średniej
Wzór na statystykę testującą hipotezę dla średniej ze znaną wariancją jest następujący:
Złoto:
-
jest statystyką testową hipotezy dla średniej.
-
to przykładowe środki.
-
jest proponowaną wartością średnią.
-
jest odchyleniem standardowym populacji.
-
to wielkość próbki.
Po obliczeniu statystyki kontrastu hipotezy dla średniej wynik należy zinterpretować w taki sposób, aby odrzucić lub odrzucić hipotezę zerową:
- Jeżeli test hipotezy dla średniej jest dwustronny, hipotezę zerową odrzuca się, jeśli wartość bezwzględna statystyki jest większa niż wartość krytyczna Z α/2 .
- Jeśli test hipotezy dla średniej odpowiada prawemu ogonowi, hipoteza zerowa jest odrzucana, jeśli statystyka jest większa niż wartość krytyczna Z α .
- Jeśli test hipotezy dla średniej odpowiada lewemu ogonowi, hipoteza zerowa jest odrzucana, jeśli statystyka jest mniejsza niż wartość krytyczna -Z α .
W tym przypadku wartości krytyczne uzyskuje się ze standardowej tabeli rozkładu normalnego.
Z drugiej strony wzór na statystykę testującą hipotezę dla średniej o nieznanej wariancji jest następujący:
Złoto:
-
jest statystyką testu hipotezy dla średniej, która jest zdefiniowana przez rozkład t-Studenta.
-
to przykładowe środki.
-
jest proponowaną wartością średnią.
-
jest odchyleniem standardowym próbki.
-
to wielkość próbki.
Tak jak poprzednio, obliczony wynik statystyki kontrastu należy interpretować z wartością krytyczną, aby odrzucić lub nie hipotezę zerową:
- Jeżeli test hipotezy dla średniej jest dwustronny, hipotezę zerową odrzuca się, jeśli wartość bezwzględna statystyki jest większa niż wartość krytyczna t α/2|n-1 .
- Jeśli test hipotezy dla średniej odpowiada prawemu ogonowi, hipoteza zerowa zostaje odrzucona, jeśli statystyka jest większa niż wartość krytyczna t α|n-1 .
- Jeśli test hipotezy dla średniej odpowiada lewemu ogonowi, hipoteza zerowa jest odrzucana, jeśli statystyka jest mniejsza niż wartość krytyczna -t α|n-1 .
Gdy wariancja nie jest znana, krytyczne wartości testowe uzyskuje się z tabeli rozkładu Studenta.
Statystyka kontrastu dla proporcji
Wzór na statystykę testującą hipotezę dotyczącą proporcji jest następujący:
Złoto:
-
jest statystyką testującą hipotezę dla proporcji.
-
jest proporcją próbki.
-
jest proponowaną wartością proporcji.
-
to wielkość próbki.
-
jest odchyleniem standardowym proporcji.
Należy pamiętać, że nie wystarczy obliczyć statystykę testu hipotezy dla proporcji, ale wynik należy następnie zinterpretować:
- Jeżeli test hipotezy dla proporcji jest dwustronny, hipotezę zerową odrzuca się, jeśli wartość bezwzględna statystyki jest większa niż wartość krytyczna Z α/2 .
- Jeśli test hipotezy dla proporcji odpowiada prawemu ogonowi, hipoteza zerowa jest odrzucana, jeśli statystyka jest większa niż wartość krytyczna Z α .
- Jeśli test hipotezy dla proporcji odpowiada lewemu ogonowi, hipoteza zerowa jest odrzucana, jeśli statystyka jest mniejsza niż wartość krytyczna -Z α .
Pamiętaj, że wartości krytyczne można łatwo uzyskać ze standardowej tabeli rozkładu normalnego.
Statystyka kontrastowa dla wariancji
Wzór na obliczenie statystyki testu hipotezy dla wariancji jest następujący:
Złoto:
-
jest statystyką testującą hipotezę dotyczącą wariancji, która ma rozkład chi-kwadrat.
-
to wielkość próbki.
-
jest wariancją próbki.
-
jest wariancją proponowanej populacji.
Aby zinterpretować wynik statystyki, uzyskaną wartość należy porównać z wartością krytyczną testu.
- Jeśli test hipotezy na wariancję jest dwustronny, hipoteza zerowa jest odrzucana, jeśli statystyka jest większa niż wartość krytyczna.
lub jeśli wartość krytyczna jest mniejsza niż
.
- Jeśli test hipotezy dla wariancji pasuje do prawego ogona, hipoteza zerowa jest odrzucana, jeśli statystyka jest większa niż wartość krytyczna
.
- Jeżeli test hipotezy pod kątem wariancji pasuje do lewego ogona, hipoteza zerowa zostaje odrzucona, jeśli statystyka jest mniejsza niż wartość krytyczna
.
Wartości testowe hipotezy krytycznej dla wariancji uzyskuje się z tabeli rozkładu chi-kwadrat. Należy zauważyć, że stopnie swobody rozkładu chi-kwadrat to wielkość próby minus 1.
Statystyka kontrastowa, region odrzucenia i obszar akceptacji
W teście hipotez obszar odrzucenia to obszar wykresu rozkładu statystyki testowej, który implikuje odrzucenie hipotezy zerowej (i akceptację hipotezy alternatywnej). Z drugiej strony obszar akceptacji to obszar wykresu rozkładu statystyki testowej, który implikuje akceptację hipotezy zerowej (i odrzucenie hipotezy alternatywnej).
Zatem wartość statystyki kontrastu determinuje wynik testu hipotezy w następujący sposób:
- Jeżeli statystyka testowa mieści się w obszarze odrzucenia, hipoteza zerowa zostaje odrzucona i przyjęta zostaje hipoteza alternatywna.
- Jeśli statystyka testowa mieści się w obszarze akceptacji, hipoteza zerowa jest akceptowana, a hipoteza alternatywna odrzucana.
Wartości oddzielające obszar odrzucenia od obszaru akceptacji nazywane są wartościami krytycznymi . Dlatego musimy obliczyć wartości krytyczne, aby poznać granice obszaru odrzucenia i obszaru akceptacji, a tym samym wiedzieć, kiedy odrzucić, a kiedy zaakceptować hipotezę zerową.